شنبه، اردیبهشت ۰۷، ۱۳۸۷

شعري از پا بلو نرودا

به آرامي آغاز به مردن مي كني

اگر سفرنكني،

اگر چيزي نخواني،

اگر به اصوات زندگي گوش ندهي،

اگر ازخودت قدرداني نكني،

به آرامي آغاز به مردن مي كني

زمانيكه خود باوري رادرخودت بكشي،

وقتي كه نگذاري ديگران به تو كمك كنند

به آرامي آغاز به مردن مي كني

اگر برده عادات خود شوي،

اگر هميشه از يك راه تكراري بروي.....

اگر روز مرگي را تغيير ندهي

اگر رنگهاي متفاوت به تن نكني،

يا اگر با افراد ناشناس صحبت نكني

تو به آرامي آغاز به مردن مي كني

اگر از شور وحرارت،

از احساسات سركش،

واز چيزهايي كه چشمانت را به درخشش وا مي دارند

وضربان قلبت را تند تر مي كنند،

دوري كني....

تو به آرامي آغاز به مردن مي كني

اگر هنگاميكه با شغلت،ياعشقت شاد نيستي،آنرا عوض نكني

اگر براي مطمئن درنامطمئن خطر نكني

اگر وراي رويا ها نروي،

اگر به خودت اجازه ندهي

كه حداقل يكبار درتمام زندگيت

وراي مصلحت انديشي بروي.....

امروز زندگي را آغاز كن!

امروز مخاطره كن!

امروز كاري بكن!

نگذار كه به آرامي بميري....

شادي را فراموش نكن!